We gingen zitten met Annalise Johns, huisvestingsleider van Connected Places Catapult om wat meer te weten te komen over haar werk in de gebouwde omgeving, gezondheid en regeneratie. We bespraken de uitdagingen waarmee degenen die actief zijn in de industrie worden geconfronteerd, en wat COVID-19 heeft onthuld over hoe de sector is gestructureerd.
Kun je ons iets meer vertellen over je achtergrond en waarom je geïnteresseerd bent in ontwerpen voor de menselijke gezondheid?
Mijn eerste masterscriptie was gericht op de best practices voor leefbare woonwijken met een hoge dichtheid. Ik heb het Vancouver-voorbeeld bestudeerd, dat een van de eerste plaatsen was om de beste manier te onderzoeken om bijdragen van ontwikkelaars te extraheren om de voorzieningen voor de lokale gemeenschap te maximaliseren. Het is een uitstekend voorbeeld van het inbedden van gezondheid in de planning en hoe geschikte dichtheidsniveaus bijdragen aan gezonde gemeenschappen als ze op de juiste manier worden ontworpen.
Beroepshalve heb ik meer dan een decennium bij de lokale overheid gewerkt, een systeem dat is gebouwd op de principes van sociale rechtvaardigheid, maar pas toen ik naar de volksgezondheid werd gedetacheerd, kon ik het wetenschappelijke bewijs achter gezonde plaatsen verbinden dat dicteren sociale gezondheidsdeterminanten. Sindsdien heb ik die afhankelijkheid voor bewezen basisontwerp met mij meegebracht.
Op welk ontwerpelement denk je dat je je de komende jaren gaat concentreren?
Het is interessant omdat toen ik naar Catapult kwam, ze hun toekomstige steden en transportafdelingen aan het samenvoegen waren – dus ik was eigenlijk een programma voor huisvesting aan het maken. We proberen te begrijpen in welke richting de dingen zouden moeten gaan – het is een soort beweegbaar feest.
In wezen ontwikkel ik veel onderzoeksonderzoek via verschillende onderdelen. Een daarvan betreft de typologieën van huizen om ons te helpen bij het bedenken van een retrofit-kit voor 2050. Dit roept vragen op over het bouwen van bestaande technologie en ideeën zoals digitale tweelingen en IoT. Kortom, we proberen de vragen te beantwoorden over hoe een 'IKEA-versie' van een huis eruit zou zien.
Kortom, we kijken naar wat voor soort technologie en aanpassingen u nodig zou hebben om uw huis in 2050 waardig en de moeite waard te maken om in te leven.
Hoe goed denk je dat we de impact van stadsontwerp op de menselijke gezondheid en het welzijn begrijpen?
Sinds de verstedelijking is versneld, zijn veel mensen verhuisd naar stedelijke scenario's. Maar we hebben ons biologisch DNA niet overleefd en opereren nog steeds als dezelfde wezens die we tienduizenden jaren geleden waren. We hebben ons duidelijk in deze scenario's geduwd en nu laat het bewijs zien dat ons huidige stedelijke kader de manier waarop we functioneren volledig verslechtert.
We weten dit omdat wereldwijd het aantal besmettelijke ziekten is vervangen door een toename van niet-overdraagbare ziekten, gelijktijdig met onze snelle verstedelijking. De toename van hart- en vaatziekten, kanker en diabetes zijn de gevolgen van onze stedelijke levensstijl en veroorzaken de vroegtijdige dood van 41 miljoen mensen per jaar, wat overeenkomt met 71% van alle sterfgevallen wereldwijd. Deze ziekten zijn te voorkomen als we onze stedelijke plaatsen alleen met meer bewijs zouden ontwerpen om te leveren wat we nodig hebben om als mens te functioneren.
Naast de ambitieuze klimaatdoelen van Europa lijkt de sector nog veel werk te verzetten. Hoe zie jij de woningsector stijgen om aan de vraag naar duurzamer bouwen te voldoen?
Ik denk dat het moeilijk is. De woningbouwsector is van nature niet erg innovatief, dus voor mij is het een kwestie van heruitvinding.
Ik keek onlangs bijvoorbeeld naar een TED-talk over hoe BMW hun ideeën over het verkopen van hun producten volledig herwerkte. Ze besloten dat ze 'mobiliteit' verkochten, geen commerciële producten. Ik denk dat daar iets te leren valt op het gebied van huisvesting – met name de gebouwde omgeving. We verkopen accommodatie terwijl we eigenlijk verantwoordelijk zijn voor het voorzien in een ecosysteem voor mensen.
We moeten onze aanpak en onze uitvoering echt gaan waarderen als het gaat om de gebouwde omgeving. Wanneer ons bedrijfsmodel een evenwicht vormt tussen milieu, economie en menselijke gezondheid, zijn de resultaten veerkrachtiger en vruchtbaarder.
Bestaande gebouwen hebben een enorme impact op het energieverbruik van de gebouwde omgeving en het welzijn van de bewoners. Kunnen we ze beter laten presteren?
Ten eerste moeten we een duidelijk begrip hebben van het 'type' huis voordat we iets aan de prestaties kunnen doen. We moeten begrijpen wat de toekomstige energievoorziening daarvan zal zijn en in het hele VK. Maar zelfs als we ons huis in 2050 vandaag hebben gebouwd met wat we weten, zal het niet alleen betaalbaar zijn.
Ten tweede denk ik niet dat het een huis zal zijn dat 'geschikt is voor de toekomst', omdat je nog enkele aanpassingen zult moeten doen om rekening te houden met het onverklaarbare. Dit betekent dat materialen worden gebruikt die geen koolstof bevatten en de flexibiliteit en slimme mogelijkheid hebben om de bewoner te beschermen en tegelijkertijd een transparante uitlezing te bieden van hoe dat huis feitelijk functioneert. Dit helpt ervoor te zorgen dat onze koolstofniveaus laag blijven en dat is iets dat momenteel niet gebeurt.
Dus ik denk dat we daar komen met onze materialen, energievoorziening en huisvesting IOT. Niemand meet de effecten van ruimtevaartnormen op de gezondheid op lange termijn en / of de toxische effecten van materialen op de gezondheid. Als ze dat eenmaal zijn, denk ik dat dat een antwoord zal gaan geven.
Wat heeft de COVID-19-pandemie onthuld over onze stedelijke omgevingen en moeten we als gevolg daarvan iets veranderen?
Een belangrijke observatie is dat we in feite hebben erkend dat onze infrastructuur echt in silo's is. We zijn gewoon niet wendbaar – wat serieus is omdat de klimaatverandering toeneemt. We moeten beter voorbereid zijn, zodat we degenen die kwetsbaar zijn kunnen beschermen, aangezien zij de werkelijke kosten van deze epidemie zijn; we hebben ze gefaald. We moeten de inspanningen van alle disciplines, waaronder vervoer, huisvesting en gezondheid, combineren om zwakke punten – en sterke punten – met echte flexibiliteit aan te pakken.
Je werk richt zich op woningen die 'klaar zijn voor de toekomst'. Wat betekent het en wat doe je in dat opzicht bij Connected Places?
We proberen de renovatie van woningen in het VK te versnellen en op te schalen. Bij Connected Places zijn we convenors. Dat betekent dat we iedereen zo goed mogelijk bij elkaar brengen en dit doen door de weg voorwaarts te bewijzen en die ontluikende industrieën te ondersteunen bij het leveren van de innovatie om de uitdagingen aan te gaan bij het opschalen van de renovatie van onze huizen.
We maken ook van de gelegenheid gebruik om ons te concentreren op huizen en gezond ouder worden door ons te concentreren op hoe het huis voor generatie Z eruit ziet: wat is het huis met meerdere generaties dat de kwetsbaren ondersteunt, maar dat zich aanpast aan de menselijke levenscyclus.
Welke ontwikkelingen in de gebouwde omgeving prikkelen u op dit moment het meest?
Elke keer als ik dingen hoor over de circulaire economie, is dat altijd interessant. Het circulaire economie-materiaalpaspoort dat de BRE-groep momenteel met de EU doet, is bijvoorbeeld behoorlijk indrukwekkend. Ik ben gefascineerd door Biomimicry en de opkomst van bouwmaterialen die niet giftig zijn en energie kunnen opslaan. De lancering van het Biodesign-programma van de Dublin City University in juli zal ik nauwlettend in de gaten houden.
Ik ben benieuwd welke impact COVID-19 zal hebben op onze benadering van hoge woondichtheid. Veel van onze torens zijn in strijd met de overheidsnormen voor sociale afstand. Zal dit inspireren tot een heroverweging van het herconfigureren van stedelijke dichtheden naar meer leefbare niveaus? Ik hoop het echt.
Kun je ons een idee geven waar je het in september over gaat hebben op WDBE 2020?
Waar wil je dat ik het over heb? (lacht) Ik heb vorig jaar een boek geschreven dat ik niet heb gepubliceerd over snelle verstedelijking en gezondheid, het lijkt nu zo relevant. Ik vind het een fascinerende kwestie en een van de redenen waarom ik op het pad ben dat ik bewandeld, is omdat ik wanhopig wil erop wijzen dat we gezonde alternatieven kunnen ontwerpen voor onze stedelijke omgevingen die het verschil zullen maken in de wereld. Het heeft geen enorme overheidsregulering nodig; het betekent gewoon dat professionals in de gebouwde omgeving moeten zoeken naar de stapels bewijs dat illustreert hoe ze betere steden kunnen ontwerpen. Als je meer groene muren plaatst, beïnvloedt het de akoestiek, verhoogt het de productiviteit en vermindert het ziektes. Bewijs van 'leefbare' gebouwde omgevingen, daar kan ik over praten tot de koeien thuiskomen.
Dit interviewartikel is oorspronkelijk gepubliceerd op WDBE.org .
Koop je ticket voor de online World Summit on Digital Built Environment WDBE 2020 .
Via: AEC